Rozdział II

Od Autora
Ok, więc powiedzmy, że coś już się zaczęło dziać ^^ Nie wie co więcej wam napisać więc, zapraszam do czytania :D  tego miejsca chciałabym was także poprosić o komentowanie, ponieważ to bardzo motywuje (dlatego tak szybko macie kolejny rozdział ;3 )

Rozdział II

Prosto ze swojego dormitorium pobiegła do salonu ślizgonów. Żadnego ze zwolenników domu węża jeszcze nie było. Najwidoczniej kolacja jeszcze się nie skończyła. Nie miała się czego bać. Nawet gdyby ktoś ją nakrył, to przecież by go to nie zdziwiło. Często ją tu widywano. Można nawet powiedzieć, że za często.

Podeszła do pokoju blondyna i jakby nigdy nic otworzyła zamek. Drzwi były otwarte. Do tego już przywykła. Smok nigdy ich nie zamykał. Był pewien, że jeśli ktoś chce mu złożyć niezapowiedzianą wizytę, to tylko w słusznej sprawie. Typowy arystokrata.

Jej oczom ukazała się ogromna sypialnia w przepięknym odcieniu szmaragdu z wielkim podwójnym łożem na środku pomieszczenia. Po lewej znajdowało się sporych rozmiarów biurko ze srebrnymi wykończeniami, przy którym stało krzesło wykonane z ciemnego drewna. Po drugiej stronie pokoju znajdowały się podwójne drzwi prowadzące do ogromnej garderoby. Wszystkie meble idealnie współgrały z każdą inną częścią pokoju. W tym wszystkim architekt nie pominął najdrobniejszych szczegółów. Piękne obrazy znanych magów ozdabiały ściany, każde okno było obłożone długimi srebrno-zielonymi zasłonami do samej ziemi. W pomieszczeniu znajdowało się niewiele roślin, jednak wszystkie świetnie dopełniały wystrój.

Niewiele myśląc udała się do garderoby, jak to już miała w zwyczaju. Była pewna, że czeka tam na się wspaniała kreacja na specjalną okazję. Taka okazja akurat się nadarzyła. Ruda chciała „podziękować” młodemu Malfoy'owi za alkohol. Takim więc sposobem po piętnastu minutach spędzonych na wybieraniu odpowiedniej sukienki, poszła do łazienki zabierając ówcześnie kosmetyki z szafki na samym dole biurka.

Jej wyborem okazała się czerwona, krótka aksamitna suknia. Nie sięgała jej nawet do kolan. Do tego ubrała czarne podkolanówki i czarne szpilki na wysokim obcasie. Całości dopełnił mocny cień do powiek, gruba kreska oraz czerwona (pod kolor sukienki) szminka. Włosy postanowiła tylko lekko przeczesać. Teraz mogła tylko czekać, jednak postanowiła się jeszcze trochę przygotować.

Na małym stoliku do kawy znajdującym się obok łóżka ustawiła dwa kieliszki, które zalała następnie białym winem. Pomiędzy naczyniami ustawiła bombonierkę adwokatowych czekoladek oraz dwie, wiśniowe świece. Przyciemniła światło. Była gotowa na przyjście blondyna.

Po około godzinie oczekiwania pojawił się wstawiony ślizgon. Tuż za nim „toczył” się Zabini. Nie trudno było zauważyć, że czarnoskóry miał słabszą głowę do alkoholu. Jedyne co od nich usłyszała było „Jesteśmy trzeźwi”. Przy najmniej tylko tyle zrozumiała z tego bełkotu. Blondyn czołgając się dotarł na fotel nieopodal garderoby i prawie natychmiast zasnął. Ruda poszła odprowadzić Blaise'a do jego dormitorium, po czym wróciła do pokoju smoka.

- Draco, obudź się – powiedziała lekko klepiąc go po twarzy. Nie otrzymała żadnej odpowiedzi
- Draco ! Wstawaj – krzyknęła. Po kilku takich próbach, nie wytrzymała. Wybuchła.
- Draco ! Ty tchórzliwa tleniona blond fretko wstawaj do cholery ! - Wydarła się na cały głos.

Aż ciężko było uwierzyć, że z takiej drobnej dziewczyny może wydostać się tak potężny wrzask. To jednak okazało się skuteczne. Arystokrata aż wyskoczył z fotela i stanął przed puchonką, tak jak leżał, w białej rozpiętej do połowy koszuli z rozwiązanym krawatem. Do tego jeszcze „artystyczny” nieład na włosach i czarne jeansy. Typowy wygląd po imprezie u Krukońskich dziewczyn.

- Znów tam byłeś?
- A co cię to obchodzi ? Mogę chodzić gdzie chcę ! Jestem …
- Draco Malfoy, arystokrata z wybujałym ego. Tak wiem o tym – Uwielbiała mu dogryzać
- Jak śmiesz ! Jak śmiesz obrażać...
- Dracona Malfoy'a tlenionej fretki, która nie potrafi sama ufarbować włosów
- Wygrałaś. Jak zawsze – Zaśmiał się tym swoim drwiącym uśmiechem.
- Wiem. Zawsze Cię pokonuję, a ty nigdy nie nauczysz się, że mam lepszą ciętą ripostę od ciebie  
- Niestety. A teraz powiedz mi, co cię do mnie sprowadza ? - Mówiąc to objął ją w tali
- A jak myślisz ? - zagryzła wargę
- Haha... A ty tylko o jednym – to mówiąc pocałował ją delikatnie
- A o czym mogę myśleć po dwóch miesiącach rozłąki ?
- No nie wiem...
- Ojej jakiś ty zabawny – i kiedy już miała go pocałować do pokoju ślizgona wpadła Alex
- Char, tak myślałam, że cię u niego znajdę, musisz wracać do dormitorium
- A może trochę szacunku co ? - odezwał się blondyn
- Spadaj, Malfoy!

- Ok, Draco, nie denerwuj się. Już idę West. Pa – To mówiąc po raz ostatni musnęła usta smoka i wyszła.

Idąc do pokoju wspólnego nie odezwała się ani słowem do Alexis. Widać było na pierwszy rzut oka, że przeszkodziła jej we wspaniałej nocy ze ślizgonem. Ale cóż poradzić West była prefektem, więc zadzieranie z nią nie miało by sensu.

- No to może mi wyjaśnisz co robiłaś w pokoju tego idioty ?
- A co cię to obchodzi ? To moje życie!
- Chuchnij

- No chyba cię coś!
- Chuchnij powiedziałam!
- Nie będziesz mi rozkazywać !

Tak zakończyła rozmowę. Poszła do dormitorium, przebrała się i zasnęła. Nie chciała mieć już z West nic wspólnego, przynajmniej póki nie będzie czegoś potrzebować. Coś jednak przerwało ten słodki sen, a może raczej koszmar.

Obudziła się o trzeciej nad ranem i zobaczyła karteczkę która wystaje z pod poduszki.

Wcześniej tego tu nie było, jeśli to ta picza West mi coś podłożyła to nie ręczę za siebie

To nie była jednak Alex. Zwitek papieru należał do Draco a maleńkim druczkiem było na nim napisane : „Czekam w pokoju życzeń. Masz pół godziny, nie spóźnij się.” …

C.D.N